W oczekiwaniu

Wiem, że z moją regularnością blogowych wpisów jest gorzej niź żle:( czas tak szybko ucieka, że nawet nie zauważyłam, że od ostatniego wpisu juz dwa miesiące mineły. Dla mnie to była chwila:)

Z jednej strony to było dużo czasu na załatwianie potrzebnych badań i dokumentów, a z drugiej strony okazało się, że jednak nie wystarczyło go na wszystko. Wolno to nam wszystko idzie...
Już drugi tydzień czekamy na dokumenty z kasy chorych i od mojego ginekologa. Potrzebowaliśmy w sumie tylko podpisów, ale jak widać, nie spieszą się tu z niczym.

No ale spodziewamy się ich na dniach i wtedy odsyłamy je do Kliniki. Po tym to już chyba czeka nas tylko rozmowa o samej procedurze. Już mamy chyba wszystkie niezbędne badania. Nie było ich dużo. Hormony, przeciwciała różyczkowe, HIV, HCV, Spermiogram. I w sumie tyle. Nie jest tego dużo. Martwi mnie to trochę, ale mam nadzieję, że moja doktor wie co robi. Nie miałam jeszcze żadnego USG. Pewnie czekają na wszystkie ddokumenty i dopiero wtedy przebadają mnie gruntownie.

Bardzo martwi mnie też jedna rzecz. Moja prolaktyna. Napisać, że nie mieści się w normie, to mało powiedziane. Jest podwyższona dwukrotnie. Myślałam, że po unormowaniu tarczycy, ona też spadnie. Tak się niestety nie dzieje. Dostałam skierowanie do radiologa. Może mam jeszcze w pakiecie jakiegoś mikrogruczolaka? Nie zdziwiłabym się. Czasami mam wrażenie, że mój własny organizm mówi stanowcze NIE wszelkiej ciąży. To taka walka samym ze soba....Ciekawa jestem kto tą batalię wygra? Na razie recepty na żadne leki za zbicie prolaktyny nie otrzymałam. Nie wiem czy czekają na wynik badania, czy to dlatego, że wysoka prolaktyna i In Vitro się nie wykluczają. Tak przynajmniej czytałam. Nie wiem czy to do końca prawda. Mam zamiar napisać maila do mojej doktor i wypytać się o to, bo spędza mi to sen z powiek....

Pewnie nie uda nam się zacząć tego w czerwcu. Zresztą nawet na to nie liczyłam, bo pod koniec tego miesiąca zaczynam urlop i jedziemy na dwa tygodnie do Polski. A to byłby raczej kluczowy moment całej procedury. Mam tylko nadzieję, że lipiec, to już będzie ten czas, gdy wszystko nabierze tempa i w końcu przybliżę się bardziej do tego upragnionego momentu.

Na razie jestem dobrem myśli i czasem uśmiecham się sama do siebie, gdy myślę, co dobrego może wydarzyć się w najbliższych miesiacach. Wierzę, że będą to same dobre rzeczy..